Tsja, dat is alweer een tijdje terug dat ik schreef over het eerste stukje van mijn Grote Reis door Amsterdam, over Lijn 4 welteverstaan. Ook alweer twee weken terug ging ik langs bij een - in mijn ogen - mooi stukje architectuur van vroeger: het Haarlemmermeer Station (J. van Emmerik). Ik had gehoopt dat het open zou zijn, maar nee. Het is namelijk allang geen treinstation meer, er huizen tegenwoordig een café en de Museumtram in. Maar het is vooral open in de zomer .... En het is één van de weinige kopstations van Nederland.Het uiterlijk geeft mij alijd een beetje een Zwitsers gevoel met die dakkapelletjes en dat Hans en Grietje dak. Het heeft van die mooie rode bakstenen en is prachtig gerestaureerd. Gelegen aan de vreemde Amstelveenseweg verbindt het met wat trams en een hoop bussen Amsterdam met het achterland. Die weg is zo vreemd omdat ie in Amsterdam Amstelveenseweg heet, en in Amstelveen heet ie Amsterdamseweg :-) ....
Vooral de entree met die prachtige overhang spreekt me aan, net als dat balkon erboven. Het osserood van de deuren roept herinneringen op aan vervlogen tijden. De tijd dat je kaartje van hard karton - met een geperforeerd randje - nog echt werd geknipt door een man met een pet op. Nu moet je het doen met de zoveelste creditcard die anoniem piepend langs een lezer hoort te gaan. En als je dat niet doet, volgt via je bankrekening meteen de straf.
Nee, het staat een beetje op een rare plek, zo naast die bajes, maar ik heb er een zwak voor. En dat ik niet de enige ben die er zo over denkt bewezen de toeristen die onopzettelijk mijn fotosessie verstoorden en een 'schoon beeld' op mijn Canon krijgen tot een zware taak maakten. Ik beloof mijzelf in de zomer nog eens terug te keren, om eens met zo'n oude blauwe tram door de hoofdstad te rijden. Met een ijsje van een kwartje uiteraard.
Het wordt sowieso een uitdaging om alle plaatjes te gaan bezoeken: denk maar eens aan alle musea die dicht zijn voor renovaties. Maar Jonker gaat dapper door.
No comments:
Post a Comment