Ik heb wel wat met de Prinsengracht. Het verst af van de lelijke lichtreclames van de Dam en omgeving ligt de Prinsengracht geduldig te wachten op een nominatie als Werelderfgoed van de hele Amsterdamse binnenstad. Maar misschien verdient zij het nog wel het meest. Wie kent niet de Noorderkerk, het Anne Frankhuis en natuurlijk de Westerkerk. Hier lopend heb je het gevoel door eeuwen historie te schuiven. En dat klopt ook wel: het begin van de gracht werd al in 1612 gemaakt.
Hedentendage kent televisiekijkend Nederland haar natuurlijk van het Prinsengrachtconcert. De afsluiting ervan - een door allen uit volle borst meegezongen "Aan de Amsterdamse grachten" - bezorgt mij elk jaar weer kippevel.
Om een nieuwe blik te ontwikkelen liep ik het eerste stuk vanaf het begin aan de CS-kant, en sloot ik af met een tochtje van het laatste stuk voor het Nieuwe Prinsengracht gaat heten, met het uitzicht op de Amstel, Carré en de Magere Brug als beloning. Onderweg weinig contacten: met een camera op je buik ben je al gauw een domme toerist en in Mokum zijn die geen aandacht waard, tenzij ze wat bestellen natuurlijk. Ik heb dus alle tijd de sfeer in me op te nemen en te genieten van de omgeving. Temperatuur is fris, dus wel een beetje doorstappen. Ik verheug me op de zomer!
En kijk eens goed naar dat gevelplateau van een verzekeringsmaatschappij. Schitterend hoe men in de reclame toen al in de vergelijking een argument zocht voor de verkoop. Een donker dal links met niets dan ellende in het verschiet, en een rustige, veilige afslag rechtsaf. Mèt verzekeringspolis uiteraard. Da's pas een USP!
No comments:
Post a Comment