Het begon allemaal met Ad: op het 25-jarig bestaan van ons cluppie H.C. Spire opperde hij het idee om iets 'terug te doen' voor alle mooie jaren bij Spire in het verleden. De meesten van ons waren er immers vanaf het begin bij, heel lang geleden ;-) . Dat kreeg - onder het genot van een enkel biertje op het terras voor het clubhuis - al snel de vorm van een benefietwedstrijd. Vol enthousiasme gingen wij die avond naar huis, en deden daar vervolgens verder weinig mee.
Een hele tijd later waren Sander en ik bij Kenrick en Corina op bezoek in België en spoorde Kenrick ons aan om er toch iets mee te gaan doen. Toen ging het opeens snel: we zochten contact met de club om ons idee te testen en de Vets om tegen te spelen. Corina belde stad en land af, JW en Kenrick speurden op het internet en zetten Ma Does in voor koerierswerk richting nog ongevonden spelers van weleer. De lijst groeide en groeide, en we gingen erin geloven. Heren 2 is Alive!
Na een aantal weken is het zover: we kunnen tegen Spire roepen dat we komen en er wordt een plekje voor ons vrij gemaakt tijdens het jaarlijkse Familietournooi waarvan de meesten onder ons aleen de eerste tien versies hebben meegemaakt ;-). Scheidsen komen naar voren, legguards worden geregeld en Corina scoort mooie rode shirts zodat we er ook prima uitzien. Op wat meer pondjes in de buikstreek na en wat minder haar is het net alsof het nog 1990 is ;-) .... we kunnen!
Zaterdag 18 juni 2011 is het dan eindelijk zover: met dertien man, waaronder nog twee spontaan opgedaagde oud-leden treden we aan tegen de Vets. De Vets? Nu ja, meer vier Vets en een heleboel veel jongere dudes die veel sneller zijn dan wij! Het drukt de pret niet en na een begin dat duidelijk voor de tegenpartij is, gaan we alweer leuke combinaties maken en zie je driehoekjes van vroeger terug. De verdediging hijgt en steunt, en barst pas bij een dood spelmoment, ondanks de snelle moves van Michel op doel. In de rust veel hangende tongen, maar vooral lachende gezichten. Iedereen geniet en is blij gekomen te zijn. Na rust komen onze spitsen Jan Bouweir en Kenrick steeds dichterbij het vijandelijk doel, maar komen helaas niet tot scoren. We hebben allemaal het idee dat we tegen de echte Vets meer kansen hadden gehad op een gelijkspel of zelfs winst, maar dat zullen we pas volgend jaar weten!
Dat het uiteindelijk 3-0 wordt is bijzaak. Ze zijn gewoon beter en vooral sneller. Voldaan hijgend stappen we het veld af en gaan op de foto voor de Kogge Express. Goeie promotie voor Spire en ons doel komt in zicht. Genietend van een biertje of twee tast een ieder in de buidel en kunnen Kernrick, Corina en ik het bestuur vertellen dat we 200 euro gaan overmaken aan "Vrienden van Spire". Met dat geld zal materiaal betaald worden voor de jeugdafdeling van WFHC Spire, zoals het tegenwoordig heet.
Iedereen is enthousiast en heeft het al over de volgende keer, met een damesteam erbij wellicht? Meer Vets? We gaan ervoor en besluiten het tot een jaarlijkse traditie te maken. Tijdens de derde helft halen we herinneringen op aan de Pipokar, de Marek 1 en 2, het veld aan de Paardenmarkt en onze drie kampioensschappen. Maar vooral aan een tijd waarin een mooie club mensen een bijzondere band opbouwde, en tussen het spelen en drinken door zoveel met elkaar opbouwde, dat we twintig jaar later hier nog steeds vrienden van elkaar zijn. En dat is iets om trots op te zijn. En Spire bood het decor voor dit alles, dus het is helemaal terecht dat we hiermee - naast veel plezier voor onszelf - ook iets terug hebben kunnen doen voor dat leuke hockeyclupje in Hoogwoud. Volgend jaar weer!
Foto's zijn hier te vinden: https://picasaweb.google.com/kcdoes/Heren2Alive?authkey=Gv1sRgCLeNutn4prSZJw&feat=directlink
Dit jaar speelden: Ad Peters, Ramon Brandt, Eric van Uden, Jan Koopman, J.W. Ham, Dik Schenk, Bart Peters, Jan Bouweir, Michel Schenk, Marcel Mulder, Kenrick Does en twee oud-leden van Spire: Sebastiaan en ?. Walter van WilsemVos was geblesseerd maar kwam ons aanmoedigen.
