Het is weer zover: de zomer komt aan haar einde en op de BBC is het laatste concert uit de serie The Proms. Vanavond een grote rol voor pianist Lang Lang. De vorige jaren schreef ik er ook al over (
2010), en 2009 (
hier) en ik probeer de uitzending elk jaar te bekijken. Eens er live bijzijn is wel een wens eigenlijk.
Een avond vol met live muziek, al 116 jaren lang een prachtige traditie in Engeland. Genieten! Ook een melancholisch gevoel over weer een zomer en een jaar voorbij.
Ervoor kijk ik naar de verschrikkelijk beelden van 9/11 in de film United 93. Wat een contrast met de vrolijke vieringen in Albert Hall, maar ook een monument voor een vreselijk moment in mijn leven.
Je weet allemaal nog waar je was toen de eerste Golfoorlog begon (Sociëteit N.I.A. aan de Raamgracht), toen de vliegtuigen de World Trade Centre binnenvlogen, toen Pim Fortuyn werd vermoord (ik reed voorbij twee straten verder, nog geen vijf minuten erna!) of de dag dat Theo van Gogh het leven liet (werkend op een krantenkantoor in Alkmaar). De generatie voor ons had dat met de aanslag op Kennedy. Nothing changes, really.
Geen geloof, gewin of landjepik is het - wat mij betreft - waard om voor te sterven. John Lennon - ook al vermoord door een gek - schreef er een hele tijd terug al de volgende beroemde woorden over:
Imagine there's no countries - It isn't hard to do
Nothing to kill or die for - And no religion too
Imagine all the people - Living life in peace Na mijn tijd in New York kende ik nog wel wat mensen die in het WTC werkten, allen ongedeerd gelukkig. Ik zat die dag bij de tandarts toen het gebeurde, en kwam eraf zonder gaatjes en met mijn leven. Maar 3.000 anderen overleefden deze gruwelijke aanslagen niet...
Tien jaar na dato is Holland (en de wereld) nog steeds bezig met de strijd over behoud van cultuur en tegen het Moslim extremisme, en de impact ervan overschaduwt in mijn ogen zaken als de economische crisis en de moeilijke tijden die we nu meemaken. Een rare en beangstigende wereld leef ik in...
Gelukkig gaat The Last Night of The Proms straks feestelijk en trots afsluiten, anders zou het een treurige dag zijn gebleven. Een koor dat Groot-Brittannië overspant zingt Climb ev'ry mountain en verdrijft mijn Weltschmerz - straks nog Rule Brittannia en Auld Lang Syne en alles is weer goed ;-)
Slaap lekker allemaal, en morgen: gezond weer op!
