Marius Maarten

Gisteren werd hij geboren. En man - wat is hij welkom! Mijn nieuwe neefje heet Marius Maarten. Hiephoi! Moeder en kind maken het goed. Jonker is BLIJ.

Groen, decibellen en tropische hitte

Jonker had een leuk weekeinde. Ging naar Tuincentrum Osdorp (groen) voor plantjes om het balkon op te fleuren, en die avond toog ik naar Den Haag om daar de vierde editie van The Hague Jazz bij te wonen (decibellen). Nog een beetje doof gisteren de tram in naar de Melkweg, voor het Amsterdam Comedy Festival. Erg gelachen, wel een beetje warm binnen (tropisch). Samen met Jan en Sandra was het een fijn weekend.
De hoofdstedelijke hockeydames (fijn) wonnen wel van Den Bosch, maar de mannen gingen ten onder op het Kopje bij Bloemendaal. Nu nog even de plantjes in de pot zetten en we zijn weer klaar voor een weekje werken. Genoot u ook zo van het fijne weer?

Jonker's Amsterdam #6: Fietsen

Amsterdam bestaat natuurlijk voor een groot deel uit wegen die veel sneller en met immens veel minder ergernis te doorkruisen zijn per fiets. De fiets is dan ook al eeuwen het favoriete vervoermiddel van ons hoofdstedelingen.

Er schijnen er volgens de gemeente meer dan een half miljoen te zijn. Geloof ik eigenlijk wel, ik heb er ook al twee :-) Kan je nagaan wat er gebeurd met families met meerdere kinderen. Of al die wrakken trouwens meegeteld worden, weet ik niet :-)

Sommige mooier dan anderen. Hele, halve, kapotte en snelle: ze zijn er in alle soorten, maten en kleuren. Ik heb er een aantal voor mijn lens gekregen. Geniet u mee? .... To be continued. Want bruggen, grachten, scooters, trams, grachtenpanden en zo nog wel het een en andere verdienen ook een eigen blog. Nog suggesties, anyone?

The Man In The Mirror

Jonker's Amsterdam #5: De Magere Brug

De Magere Brug is eigenlijk maar een raar geval. Veel te smal en een behoorlijk obstakel, zo midden in de Amstel. Maar hij is vooral mooi, en verbindt de binnenstad met de nieuwe grachten. Eerst heette hij dan ook Kerkstraatbrug, van de oude naar de nieuwe Kerkstraat. Er zijn al verschillende bruggen op deze plek geweest, en tot niet eens zo heel lang geleden werd hij met de hand bediend. En tot 2003 kon je er met de auto overheen, heb ik in mijn studententijd ook ooit eens gedaan. Smal!


De Magere Brug hoort bij het Bevrijdingsdagconcert, zoals de Prinsengrachtbruggen bij het aldaar gegeven Prinsengrachtconcert horen. Elke toerist neemt er wel een foto, en ook Jonker toog erheen. De resultaten ziet u hier. Zeker voor fietsend Amsterdam is hij de verbinding tussen de binnenstad en het gebied waar ik vroeger woonde. Na een nacht sociëteit nam ik meestal de Blauwbrug, voor de Stopera langs. Maar op tochten uit andere delen van de stad was de Magere Brug net zo snel.
In het kader van Jonker's Amsterdam ligt deze brug in het verlengde van mijn reis over de Prinsengracht, en biedt een schitterend zicht op drie van mijn volgende doelen: de Stopera, de Hermitage en uiteraard Carré. Vast goed voor een volgende blog :-)


In de oorlog was er minder fraais te zien: vanaf hier begon immers de Joodse Wijk, een getto waarin vele Joden samenleefden. Een bruggetje :-) naar mijn komende bezoek aan het Anne Frank Huis zullen we maar zeggen...en vooruit, als laatste dan een overzichtsfoto van de brug, omdat het zo'n leuk speeltje is dat stitchen. Best aardig, al zeg ik het zelf. Maar het eindoordeel is aan u. Als je erop klikt, krijg je een grotere versie. Tot een volgende Jonker!

Famille de France

The Colour Kitchen

Mmmm dat was lekker: Jonker lunchte vandaag bij The Colour Kitchen. Moet u ook eens proberen. Een verrassende toko op een aparte plek, met heerlijk eten. Wel een beetje geduld hebben, de bediening is deel van een leer/werkproject :-) Maar: aanradertje!

This is my song - 2

Leker weertje, de zon is volop aanwezig. Jonker is vrolijk en kart tevreden naar Amsterdam terug. Morgen ATV, en weinig afspraken. Muziek die hierbij hoort? Jamie Lidell! Let even op de grappige verwijzing naar Michael Jackson (lampjes onder zijn voeten) :-)

Dodenherdenking op de Dam

Kransen, muziek, een défile en toespraken: het is als altijd. Maar het voelt anders. Gisteren liep ik nog langs de Amstel, maakte foto's in het kader van Jonker's Amsterdam. De Magere Brug was mijn doel: en passant zag ik het leger (...) aan het werk ter voorbereiding van 5 mei. De verder opgevoerde beveiliging maakt duidelijk dat ook dit is veranderd. Nederland blijft niet gevrijwaard van gekken, terrorisme en vandalisme. De tijden veranderen en dat is niet altijd jammer, maar in dit geval wel.

Ik weet nog de abdicatie van Juliana. We hadden vrij van school en kregen een gedenkbordje cadeau. Alles was oranje. We woonden in een klein dorp in West-Friesland en je grootste zorg was niet een aanslag met een vliegtuig in een hoge toren, of een laffe moord op een nazaat van die beroemde schilder. Nee, of er misschien gevochten zou worden op de kermis, of wie Klassewerk zou winnen deze week, of Ren je Rot. Nu is Martin Brozius dood, stierven 2.000 mensen op 9/11 en berooft een gek acht mensen van het leven op Koninginnedag. Als je wil begrijpen hoe zo'n dorp toen was, lees dan eens "Toen God verdween uit Jorwerd" van Geert Mak. Schitterend boek!

Maandagavond, half acht. Jonker schuift aan op de Dam. Het is 4 mei 2009. De Dodenherdenking zal zo een aanvang nemen. Een rare stilte heeft zich echter nu al meester gemaakt van het toegestroomde publiek. Eenieder heeft de aanslag van vorige week op Koninginnedag nog helder op het netvlies.

Extra veel politie, scherpschutters (?) en veel dranghekken. Alle ramen rondom Amsterdams "eerste plein" blijven - door een noodverordening afgedwongen - dicht. Een cordon van politie-wagens verspert de weg. Daar komt niets doorheen ... Het is opvallend hoe bedeesd iedereen is. Vorig jaar was het tot "The Last Post" rumoerig. Nu fluistert een papa zijn dochter toe: "Daar is Beatrix. En Maxima!".

De plechtigheid is sober als altijd. Maar toch: als Job Cohen zijn speech begint en zegt dat hij zo blij is onze vorstin hier te mogen begroeten, begint het hele plein spontaan te klappen. Dit lieve gebaar van het nooit zo koningsgezinde Amsterdam doet haar zichtbaar wat. Een warme golf van saamhorigheid meandert van de Nieuwe Kerk naar Krasnapolsky en terug, spoelt de herinnering aan Apeldoorn verder weg, verbroedert ons. Het werd een bijzondere avond.