Op jacht naar frisse lucht en stilte in de stad toog Jonker naar Durgerdam en genoot. Gras, water, koeien en veel stilte. De zon schijnt op de zwanen en hun jonkies kwebbelen tevreden over de sloot, vol van hun nieuwe leven. Een jochie vist, op nog geen twintig centimeter van de weg. Maar gelukkig gaat niemand harder dan 20 kilometer per uur. Via prachtige dorpjes als Ransdorp doorkruis ik het groen richting Broek in Waterland, waar Egbert vroeger woonde. Mooi! Een wit priëeltje wacht geduldig op de volgende uitvoering van de fanfare.
De stad lijkt soms ver weg, maar in Durgerdam ligt IJburg op een steenworp afstand aan de andere kant van het water, en ook elders in deze polders vormen de silhouetten van de Noordflats een permanente verbinding met het stadse leven. Amsterdam is nooit echt weg hier, de geluiden van de A10 verdwijnen pas honderden meters ervan verwijderd. Een gek gevoel dat ook dit erbij hoort. De borden zijn er duidelijk over: "Gem. Amsterdam". Pas aan het einde van mijn zondagmiddagtocht komt de beschaving dichtbij op de Waterlandse Golfbaan. Alhoewel, beschaving: de felle en schreeuwerige kleur van een van de golfers misstaat tussen al het groen, en achter mij wandelen twee moslima's. The times they are a-changing....
Voldaan en relaxed draai ik achter een Campinatruck de snelweg weer op, een laatste link met de polderkoeien. En zomaar is de rust verdwenen. Met 110 kilometer per uur stuur ik mijn Citroen huiswaarts, het weekend uit en de werkweek in. Succes allemaal!
Op jacht naar frisse lucht en stilte in de stad toog Jonker naar Durgerdam en genoot. Gras, water, koeien en veel stilte. De zon schijnt op de zwanen en hun jonkies kwebbelen tevreden over de sloot, vol van hun nieuwe leven. Een jochie vist, op nog geen twintig centimeter van de weg. Maar gelukkig gaat niemand harder dan 20 kilometer per uur. Via prachtige dorpjes als Ransdorp doorkruis ik het groen richting Broek in Waterland, waar Egbert vroeger woonde. Mooi! Een wit priëeltje wacht geduldig op de volgende uitvoering van de fanfare. 
De stad lijkt soms ver weg, maar in Durgerdam ligt IJburg op een steenworp afstand aan de andere kant van het water, en ook elders in deze polders vormen de silhouetten van de Noordflats een permanente verbinding met het stadse leven. Amsterdam is nooit echt weg hier, de geluiden van de A10 verdwijnen pas honderden meters ervan verwijderd. Een gek gevoel dat ook dit erbij hoort. De borden zijn er duidelijk over: "Gem. Amsterdam". Pas aan het einde van mijn zondagmiddagtocht komt de beschaving dichtbij op de Waterlandse Golfbaan. Alhoewel, beschaving: de felle en schreeuwerige kleur van een van de golfers misstaat tussen al het groen, en achter mij wandelen twee moslima's. The times they are a-changing.... 
Voldaan en relaxed draai ik achter een Campinatruck de snelweg weer op, een laatste link met de polderkoeien. En zomaar is de rust verdwenen. Met 110 kilometer per uur stuur ik mijn Citroen huiswaarts, het weekend uit en de werkweek in. Succes allemaal!
No comments:
Post a Comment