Zwager Arjo bleef slapen, en hij was het die me vanmorgen meldde dat hij dood is. Michael Jackson, The King of Pop. Wacko Jacko, gek gemaakt door die idiote industrie, de bekendheid, de roem. Door zijn fans, door ons dus ook. Want fan, ja, dat ben ik zeker.
Meteen wist ik het: dit is zo'n dag waarvan je later nog kan vertellen wat je die dag deed. Where were you when Michael Jackson died?
Ik groeide op met Thriller, danste slow op klassefeestjes op zijn muziek. De eerste uitzending van de video van Thriller was bijna een film. Doodsbang zaten we op de bank in de kamer van mijn oudste zus. Een Evenement was het, in die jaren. We hadden nog maar twee of drie netten en tv keek je alleen als het regende. Verder speelde je buiten!
Ook de periode voor zijn grote pop-doorbraak leverde juweeltjes op met zijn broers in The Jackson Five, later The Jacksons. Michael wilde meer en ging solo. Talloze albums later is zijn neus weg, verkleurt hij steeds meer van zwart naar wit, lijkt al meer op Diana Ross en doet rare dingen met kinderen.
Als je dat allemaal terzijde schuift, blijft een grootheid over. Componeren, zingen, dansen: hij kon het allemaal. Geen andere artiest verenigde al die talenten in één, en werd er zo beroemd mee.
Zelfs op zijn latere albums staat zo af en toe nog een prachtig nummer. Neem eens de tijd om ook naar zo een plaat te luisteren. Achter het gehijg gaat ook kwaliteit schuil.
Nu lijkt het erop dat hij aan een overdosis pijnstillers is gestorven. Als mens een raar wezen, als artiest een moeiteloze toevoeging aan het rijtje Dode Groten. Wat mij betreft past Michael Jackson in de rij John Lennon, Marvin Gay, Jim Morrisson en uiteraard Elvis. Only The Good Die Young. Of zouden ze toch allemaal op een eiland zitten, ver weg van ons. Met de royalties van al die successen als zakgeld. Het moge ze gegund zijn. Adios Michael!
No comments:
Post a Comment