Wat een juweeltje

Ben net klaar met Joe Speedboot. Toegegeven: een jaar later dan de rest van Nederland, maar het wachten was de moeite waard. Wat een heerlijk en schitterend boek. Doet me denken aan Catcher in the Rye, vanwege het angstvallig willen vasthouden aan bestaande conventies, aan vrienden, aan bekend terrein. En de verwarrende status die ontstaat als je jezelf beseft dat alles - toch - verandert.

Even een kort stukje van Tommy Wieringa als bewijs voor zijn vakmanschap, copyright 2005 Tommy Wieringa / De Bezige Bij:

Intussen was Engel nog steeds dood en begon het grondeloze besef tot me door te dringen dat ik hem nooit, nooit meer zou zien. In het Karrewiel waren witte bolletjes met ham of kaas. Er gaat geruststeling uit van de honger die we voelen wanneer we een geliefde hebben neergelaten in het graf; honger is onmiskenbaar een teken van leven. Het eten van witte bolletjes scheidt ons van degene die we achterlieten; wij eten, wij leven - zij worden gegeten, zij zijn dood. Met bolletjes in het Karrewiel keren we met een gevoel van opluchting terug uit het voorportaal van het dodenrijk; onze tijd is nog niet gekomen.

Prachtig !